Vertrouwen

Het gevoel dat je dingen niet kan vertrouwen kan je helemaal gek maken in je hoofd. Je kunt jezelf helemaal op laten vreten door de gevoelens van wantrouwen, wantrouwen naar alles wat er ook maar is. Je vertrouwd er niet op dat alles wel komt zoals het komt, je vertrouwd er niet op dat je vriendin je trouw blijft of in ieder geval bij je blijft op welke manier dan ook. Je vertrouwd er niet op dat dingen ook goed kunnen gaan, je vertrouwd geen mensen en je vertrouwd het leven niet meer. Wat doe je dan? Geen idee. Het enige dat ik weet is dat een gebrek aan vertrouwen veel meer kapot maakt dan je wilt. Je hakt jezelf niet als het ware door midden maar je breekt nog iemands hart, het hart van je vriendin. En dat is het moment waarop het inklapt, het je totaal onderuithaalt en je helemaal sloopt. Het moment dat je er achter komt dat je niet alleen jezelf benadeeld door zo ‘raar’ te denken maar ook je vriendin heel veel pijn doet. Haar het gevoel geven dat ze niet te vertrouwen is, ook al wil je dat helemaal niet zo over laten komen raakt haar ook in d’r ziel. Het feit dat je dingen hebt meegemaakt in het verleden wil niet zeggen dat dat nog een keer gaat gebeuren. Het feit dat er ooit iemand bij je is vreemdgegaan, het feit dat je je beste vriend hebt verloren in een ongeluk, wil allemaal toch niet zeggen dat je nooit meer het leven kan vertrouwen? Het vertelt alleen dat je niet weet hoe het is dat iemand waar je ongelooflijk veel van houdt voor altijd bij je kan blijven en niet ineens weggerukt wordt. Hoe komt het dat je altijd bang moet zijn dat er iets ergs gebeurt als je vriendin naar school fietst, uitgaat, moet werken of aan het sporten is? Op die manier kan je eigenlijk niet leven want je maakt jezelf en anderen helemaal gek. Je gaat zeuren, je gaat vragen stellen, je gaat achterdochtig doen. Je gaat er alles aan doen om haar niet in zo’n situatie te laten komen. Je probeert haar elke keer met de auto weg te brengen, je probeert haar tegen te houden als ze uit wil gaan. Je ligt nachten wakker als ze aan het werk is en kan pas slapen als ze je diep in de nacht gebelt heeft om te vertellen dat ze veilig thuis is. En wil je wilt er elke keer bij zijn als ze gaat sporten. Dat kan je niet volhouden. Je wordt boos op jezelf als ze toch gaat fietsen, uitgaat, gaat sporten of wat dan ook. Je wordt boos op haar, je gaat zeuren, smsen, bellen omdat het aan je vreet dat je niet weet hoe het met d’r gaat. Je kunt niet slapen, je kunt niet eten, je kunt niets anders dan denken aan haar. Je voelt je klote en eenzaam, kan niet lang stil zitten, toch voel je je moe maar slapen lukt ook niet. Je bent zenuwachtig, al uren voordat ze überhaupt thuis weg is gegaan. Je ziet tegen dagen op dat je weet dat ze niet dicht bij je in de buurt is. Je plant alles maar dan ook echt alles tjokvol als ze een weekend weg is, zodat je altijd afleiding hebt. Je wilt graag smsjes van d’r ontvangen om te weten hoe het met d’r gaat, maar als je dan eindelijk een smsje van d’r hebt gekregen wil je ‘m niet lezen omdat je haar dan nog erger zal gaan missen. Je bent bang dat je d’r nooit meer zal zien, dat er iets met haar gebeurt ook al is dat waarschijnlijk niet het geval. Je wil er naar toe maar ook haar de vrijheid geven om te doen en laten wat ze wil, ze heeft namelijk ook een sociaal leven. Je wil haar heel erg veel smsen, maar ook weer niet te veel want je wil d’r niet storen op haar weekend. Je wil d’r bellen maar dat doe je dan toch niet omdat je niet wil dat ze merkt dat jij je kut voelt en op die manier haar weekend verpest. Je leest krabbels van voor jou vreemde jongens op haar hyves die niets voorstellen, je leest krabbels van vriendinnen op haar hyves die je niet begrijpt en waar dingen worden besproken die jij als verdacht opmerkt, je wordt nog achterdochtiger en nog bozer op ‘de rest’. Je voelt je eenzaam en alleen, verdrietig en verlaten ook als is ze nog bij je. Je bent bang omdat je al zoveel zo abrupt bent kwijt geraakt in je verleden dat je haar ook kwijt raakt. Je wilt zo graag dat ze voor altijd bij je blijft en daarom probeer je er alles aan te doen om haar te beschermen tegen alles en iedereen. Maar eigenlijk hoor ik haar te beschermen tegen mijn gedachtes, mijn gevoelens, mijn irritaties en wantrouwen, mijn ideeën, mijn uitingen en mijn handelingen, mijn achterdocht, mijn kijk op dingen en mijn verleden. Misschien moet ik haar wel beschermen tegen mijzelf.Mijn gevoel voor jou valt niet te verwoorden, wat mijn gevoel doet met mij wel.